Kinderen van de derde graad zijn al druk bezig met e-mailen, msn, liedjes downloaden, ... zonder er zich eigenlijk van bewust zijn wat de onderliggende gevaren zijn. Virussen zijn één van de grote problemen die wel eens de kop op kunnen steken. Het is dus zeker nooit te laat om leerlingen daar iets over bij te brengen, hoe dat allemaal ontstaat en waar je zeker voor moet opletten.
Ik heb geprobeerd om er een leuke powerpointpresentatie van te maken met hier en daar een prentje, enkele interactiemomenten met de kinderen (brainstormmoment, klein quizje, opdrachten, een filmpje bekijken). Het is de bedoeling dat de leerlingen goed betrokken worden bij de leerstof en daar zijn motiverende elementen zeker bruikbaar voor. Ik heb ook geprobeerd om in de leefwereld van de kinderen te blijven, zeker met de situaties die voorbereiden op de soorten virussen. Dit helpt om de leerstof kindvriendelijk te houden.
Toch is het moeilijk om op het niveau van de kinderen te blijven, zeker wat de computertaal betreft. Daarom staan enkele woorden doorheen de presentatie in het vet of schuin gedrukt. Het is een kleine steun voor de leerkrachten die de presentatie willen gebruiken: hierbij moeten ze dan even stilstaan en extra uitleg geven aan de leerlingen.
Extra handigheid voor de leerkracht: waar iets meer tekst is of waar iets moet verklaard of uitgelegd worden, heb ik gewerkt met 'muisklikken'. Zo kan je als lesgevende zelf je tempo bepalen. Op andere dia's, waar extra duiding zo goed als onnodig is, is een automatisch verloop met tijdsinstelling.
Hopelijk kan ik er iets mee doen in mijn verdere loopbaan als leerkracht: in stages die nog komen of in latere carrière. Het is immers een probleem dat altijd zal blijven bestaan!
vrijdag 27 februari 2009
zaterdag 21 februari 2009
allen tegen cyberpesten!
Deze presentatie vond ik op de blog van Evelien De Vuyst:
De presentatie geeft een beeld over 'wat' cyberpesten is. Ik denk dat nog veel kinderen niet weten dat dit eigenlijk bestaat en dat hier een naam voor is. Het is belangrijk dat de leerlingen hier over leren, zeker de leerlingen van de 3de graad lager onderwijs zijn al bezig met chatten en e-mailen (waarin cyberpesten het meest opduikt).
Er zitten redelijk wat leuke elementen in de presentatie die aanzetten tot interactie met de leerlingen: stellingen, eigen ervaringen vertellen, ...
Het waargebeurd verhaal is ook altijd een motiverend pluspunt. Kinderen herkennen er zich in, worden geconfronteerd met kinderen van hun eigen leeftijd die onder 'cyberpesten' lijden, ze zien in dat het wel degelijk 'echt' is.
Ik zou wel de volgorde van de dia's veranderen. In deze presentatie staan er al stellingen en vragen naar 'eigen ervaringen', voor de uitleg over wie cyberpesters en hun slachtoffers eigenlijk zijn. De stellingen zou ik zo houden (=> inductief leren, nadien theorie bespreken), maar de eigen ervaringen zou ik zeker wat verder naar achter plaatsen.
Als ik de presentatie zou gebruiken in mijn lessen, zal ik wel wat verder denken aan andere verwerkingsopdrachten. Nu blijft het wat algemeen met 'afspraken'.
Dit is natuurlijk mijn mening!
Over het algemeen vind ik de presentatie zeker ok!
De presentatie geeft een beeld over 'wat' cyberpesten is. Ik denk dat nog veel kinderen niet weten dat dit eigenlijk bestaat en dat hier een naam voor is. Het is belangrijk dat de leerlingen hier over leren, zeker de leerlingen van de 3de graad lager onderwijs zijn al bezig met chatten en e-mailen (waarin cyberpesten het meest opduikt).
Er zitten redelijk wat leuke elementen in de presentatie die aanzetten tot interactie met de leerlingen: stellingen, eigen ervaringen vertellen, ...
Het waargebeurd verhaal is ook altijd een motiverend pluspunt. Kinderen herkennen er zich in, worden geconfronteerd met kinderen van hun eigen leeftijd die onder 'cyberpesten' lijden, ze zien in dat het wel degelijk 'echt' is.
Ik zou wel de volgorde van de dia's veranderen. In deze presentatie staan er al stellingen en vragen naar 'eigen ervaringen', voor de uitleg over wie cyberpesters en hun slachtoffers eigenlijk zijn. De stellingen zou ik zo houden (=> inductief leren, nadien theorie bespreken), maar de eigen ervaringen zou ik zeker wat verder naar achter plaatsen.
Als ik de presentatie zou gebruiken in mijn lessen, zal ik wel wat verder denken aan andere verwerkingsopdrachten. Nu blijft het wat algemeen met 'afspraken'.
Dit is natuurlijk mijn mening!
Over het algemeen vind ik de presentatie zeker ok!
Techniek
Op de blog van medestudente Caroline D'hondt vond ik volgende werkbundel rond techniek:
http://issuu.com/caroline.dhondt/docs/werkboekje_techniek?mode=embed&documentId=090119191456-0304af01b66c42e9a96a6ed9ed95fd3b&layout=grey
Er wordt dezer dagen in onze opleiding veel aandacht aan techniek gegeven. Het is een onderdeel van Wereldoriëntatie dat sommige leerkrachten wel eens durven vergeten of gewoon niet 'durven' aanpakken in de klas.
Met dit bundeltje kan een leerkracht wel al wat verder. Het is bedoeld voor een hoekenwerk met 6 hoeken. In het bundeltje staat per hoek goed uitgelegd welk materiaal er nodig is, wat er onderzocht moet worden en nadien een blokje theorie (=verklaring). De kinderen kunnen zeker zelfstandig te werk, wat al veel werk van de begeleidende leerkracht wegneemt.
Natuurlijk is het bundeltje ook aangepast aan de interesse van leerlingen: de proefjes zijn motiverend en leuk, het geheel is opgesmukt met leuke prentjes, er zijn randopdrachten voorzien zoals een kruiswoordraadsel (Soort van tempo - en niveaudifferentiatie)... Er is over nagedacht!
Ik zou als leerkracht zeker overwegen om dit ook eens uit te proberen.
Enkel 1 kleine opmerking vanuit de achterliggende theorie van 'techniek': er zijn enkele proefjes (zoals het gewicht van lucht en condenseren en verdampen) die meer 'natuurkunde' dan 'techniek' zijn. Op zich geen groot probleem, maar misschien verwarrend voor leerlingen om de twee van elkaar te kunnen onderscheiden.
Knap werk! ;)
http://issuu.com/caroline.dhondt/docs/werkboekje_techniek?mode=embed&documentId=090119191456-0304af01b66c42e9a96a6ed9ed95fd3b&layout=grey
Er wordt dezer dagen in onze opleiding veel aandacht aan techniek gegeven. Het is een onderdeel van Wereldoriëntatie dat sommige leerkrachten wel eens durven vergeten of gewoon niet 'durven' aanpakken in de klas.
Met dit bundeltje kan een leerkracht wel al wat verder. Het is bedoeld voor een hoekenwerk met 6 hoeken. In het bundeltje staat per hoek goed uitgelegd welk materiaal er nodig is, wat er onderzocht moet worden en nadien een blokje theorie (=verklaring). De kinderen kunnen zeker zelfstandig te werk, wat al veel werk van de begeleidende leerkracht wegneemt.
Natuurlijk is het bundeltje ook aangepast aan de interesse van leerlingen: de proefjes zijn motiverend en leuk, het geheel is opgesmukt met leuke prentjes, er zijn randopdrachten voorzien zoals een kruiswoordraadsel (Soort van tempo - en niveaudifferentiatie)... Er is over nagedacht!
Ik zou als leerkracht zeker overwegen om dit ook eens uit te proberen.
Enkel 1 kleine opmerking vanuit de achterliggende theorie van 'techniek': er zijn enkele proefjes (zoals het gewicht van lucht en condenseren en verdampen) die meer 'natuurkunde' dan 'techniek' zijn. Op zich geen groot probleem, maar misschien verwarrend voor leerlingen om de twee van elkaar te kunnen onderscheiden.
Knap werk! ;)
Een zelfgemaakt filmpje...
Een twijfelachtig acteerdebuut: filmpje over moederdag in functie van een opdracht voor ICT in het 2de jaar.
Liedboekje maken
Op 23 maart vertrek ik voor een 5tal dagen op zeeklassen met mijn stageschool.
Uiteraard zijn daar enkele opdrachten aan verbonden.
Eén van die opdrachten is: maak een liedboekje. Op zich niets spectaculair... maar hoe begin je daar praktisch gezien aan? Welk office-programma leent zich het best tot het maken van een 'boekje'? Na wat gefoefel en proberen, met medestudenten (die een analoge opdracht hebben) brainstormen, de hulp inroepen van de lector die ons ook enkele tips gaf; ben ik er helemaal zelf in geslaagd om de digitale versie af te werken. Of het op de meest handige manier was, ik zou het niet weten, maar ik voel me wel 'fier'...
Hoe ben ik nu te werk gegaan?
Ik heb wat rond gezocht in 'Microsoft Office Publisher' en ben daar een nieuw bestand gaan openen. Het programma liet me kiezen welk soort bestand ik wou beginnen en daaruit koos ik 'publicaties om af te drukken', wat me dan nog eens tot een reeks keuzemogelijkheden bracht, waaruit 'catologi' mij het beste leek. Ik kreeg een bestand te zien waarin je kon 'bladeren', maar met nog te weinig pagina's. Met enkele klikken van de rechtermuisknop ('pagina toevoegen') had ik er al snel 24. Het zat me niet altijd mee en ik deed soms wel eens iets verkeerd, waardoor ik wat vertraging ben opgelopen... Het is nu 'af' (met prentjes en goede opmaak bovenop, dat ik ook via 'proberen' heb kunnen regelen) en daar ben ik al wat blij om!
Uiteraard zijn daar enkele opdrachten aan verbonden.
Eén van die opdrachten is: maak een liedboekje. Op zich niets spectaculair... maar hoe begin je daar praktisch gezien aan? Welk office-programma leent zich het best tot het maken van een 'boekje'? Na wat gefoefel en proberen, met medestudenten (die een analoge opdracht hebben) brainstormen, de hulp inroepen van de lector die ons ook enkele tips gaf; ben ik er helemaal zelf in geslaagd om de digitale versie af te werken. Of het op de meest handige manier was, ik zou het niet weten, maar ik voel me wel 'fier'...
Hoe ben ik nu te werk gegaan?
Ik heb wat rond gezocht in 'Microsoft Office Publisher' en ben daar een nieuw bestand gaan openen. Het programma liet me kiezen welk soort bestand ik wou beginnen en daaruit koos ik 'publicaties om af te drukken', wat me dan nog eens tot een reeks keuzemogelijkheden bracht, waaruit 'catologi' mij het beste leek. Ik kreeg een bestand te zien waarin je kon 'bladeren', maar met nog te weinig pagina's. Met enkele klikken van de rechtermuisknop ('pagina toevoegen') had ik er al snel 24. Het zat me niet altijd mee en ik deed soms wel eens iets verkeerd, waardoor ik wat vertraging ben opgelopen... Het is nu 'af' (met prentjes en goede opmaak bovenop, dat ik ook via 'proberen' heb kunnen regelen) en daar ben ik al wat blij om!
maandag 2 februari 2009
Thuis, maar toch op school!
Mijn gekozen artikel (gevonden op de site van De Standaard) kan je lezen via volgende link:
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=BP25L5D7&word=onderwijs
Eigen mening:
Met dit project worden alweer nieuwe kansen gecreëerd door de technologie.
Het kan op mijn volledige steun rekenen. Als kind is het enorm zwaar om je vriendjes zo lang te missen, om nog niet te spreken van de leerstof die het allemaal moet inhalen.
Op deze manier, met ict- en mediagebruik, worden die problemen tegemoet gekomen.
Waarom dan niet? Het kind kan volgen, kan ondertussen zijn eigen gangetje gaan en even rusten als dat nodig is, maar is toch in contact met de klas.
Het zal waarschijnlijk even wennen geweest zijn voor de leerkracht en de kinderen in de klas, die soms zo maar een stem uit het niets horen, maar met enige aanpassingen zullen de lessen even vlot verlopen. Met allerlei snufjes mist de leerling eigenlijk geen seconde van de lesgang: zelfs het bordschema is ter beschikking via foto's.
Daarenboven leert elke betrokken partij (kind en zijn ouders, leerkracht, leerlingen in de klas) wat meer bij over de technologie van ict en media (laptop, camera, scannergebruik...), wat alleen maar handig kan zijn voor in de toekomst.
We mogen ook niet vergeten dat dit heel wat tijdswinst betekent voor kind en leerkracht: het kind moet achteraf veel minder inhalen; de leerkracht moet na de lessen op school niet meer bij het kind langs om les te geven (waar het uiteraard recht op heeft).
Zo zie je maar hoe nuttig ict en andere media kunnen zijn...
Als ik in de plaats van deze leerkracht zou staan, zou ik ook zeker aan dit project meewerken. Ik denk dat je als onderwijzer een soort plicht voelt om dit te doen, je helpt je er tenslotte gewoon je leerling mee. Ik zie maar 1 nadeel in het hele project: je verliest een deel het persoonlijk contact met het kind. Wanneer je onderwijs aan huis zou bieden, kom je nog thuis bij het kind en kan je zijn evolutie misschien beter opvolgen. Uiteraard kan je dat blijven doen, ook met een camera in de klas...
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=BP25L5D7&word=onderwijs
Eigen mening:
Met dit project worden alweer nieuwe kansen gecreëerd door de technologie.
Het kan op mijn volledige steun rekenen. Als kind is het enorm zwaar om je vriendjes zo lang te missen, om nog niet te spreken van de leerstof die het allemaal moet inhalen.
Op deze manier, met ict- en mediagebruik, worden die problemen tegemoet gekomen.
Waarom dan niet? Het kind kan volgen, kan ondertussen zijn eigen gangetje gaan en even rusten als dat nodig is, maar is toch in contact met de klas.
Het zal waarschijnlijk even wennen geweest zijn voor de leerkracht en de kinderen in de klas, die soms zo maar een stem uit het niets horen, maar met enige aanpassingen zullen de lessen even vlot verlopen. Met allerlei snufjes mist de leerling eigenlijk geen seconde van de lesgang: zelfs het bordschema is ter beschikking via foto's.
Daarenboven leert elke betrokken partij (kind en zijn ouders, leerkracht, leerlingen in de klas) wat meer bij over de technologie van ict en media (laptop, camera, scannergebruik...), wat alleen maar handig kan zijn voor in de toekomst.
We mogen ook niet vergeten dat dit heel wat tijdswinst betekent voor kind en leerkracht: het kind moet achteraf veel minder inhalen; de leerkracht moet na de lessen op school niet meer bij het kind langs om les te geven (waar het uiteraard recht op heeft).
Zo zie je maar hoe nuttig ict en andere media kunnen zijn...
Als ik in de plaats van deze leerkracht zou staan, zou ik ook zeker aan dit project meewerken. Ik denk dat je als onderwijzer een soort plicht voelt om dit te doen, je helpt je er tenslotte gewoon je leerling mee. Ik zie maar 1 nadeel in het hele project: je verliest een deel het persoonlijk contact met het kind. Wanneer je onderwijs aan huis zou bieden, kom je nog thuis bij het kind en kan je zijn evolutie misschien beter opvolgen. Uiteraard kan je dat blijven doen, ook met een camera in de klas...
Ict-hulp voor leerlingen met dyslexie
In mijn volgende stageklas (6a) zit er een leerling met dyslexie.
Dit probleem bracht bij toetsen moeilijkheden met zich mee: de leerling had veel moeite om de vragen te lezen waardoor hij enorm veel tijd verloor, de jongen kon zijn antwoorden niet vlot noteren waardoor hij ongewild fouten schreef, ...
Sinds het begin van het 2de semester is daar een oplossing voor gekomen. De jongen heeft tijdens toetsen een eigen laptop ter beschikking met daarop een programma dat hem helpt bij het lezen van de vragen of het noteren van de antwoorden. Een computerstem leest de vragen voor (er is een headset aangesloten op de laptop) en afhankelijk van het onderwerp of moeilijkheidsgraad van de toets mag hij de antwoorden typen (dit gaat gemakkelijker voor hem).
Toen we op woensdag 14 januari voor het eerst in onze stageklas kwamen om de mentor te vervangen, werd ik met deze manier van werken geconfronteerd (ik moest immers een toets afnemen van de leerlingen).
De jongen kan zichzelf goed redden, zonder hulp van de leerkracht. Bij deze toets moest hij de antwoorden zelf noteren, waardoor het tempo nog vrij laag lag tegenover de andere leerlingen.
Ik ben er wel van overtuigd dat dit programma heel wat frustraties kan verhelpen. Voor de leerkracht is het gemakkelijker (zij heeft nu een soort van ondersteuning), maar vooral voor het kind is het een grote hulp. Hij heeft dezelfde toetsen als de anderen en zal zich daarom minder 'anders' gaan voelen én hij ervaart minder struikelblokken om een toets te kunnen maken.
In de toekomst zal ik zeker bij de klasleerkracht eens nagaan welk programma gebruikt wordt en hoe ze tot deze stap gekomen zijn. Wordt dus vervolgd...
Dit probleem bracht bij toetsen moeilijkheden met zich mee: de leerling had veel moeite om de vragen te lezen waardoor hij enorm veel tijd verloor, de jongen kon zijn antwoorden niet vlot noteren waardoor hij ongewild fouten schreef, ...
Sinds het begin van het 2de semester is daar een oplossing voor gekomen. De jongen heeft tijdens toetsen een eigen laptop ter beschikking met daarop een programma dat hem helpt bij het lezen van de vragen of het noteren van de antwoorden. Een computerstem leest de vragen voor (er is een headset aangesloten op de laptop) en afhankelijk van het onderwerp of moeilijkheidsgraad van de toets mag hij de antwoorden typen (dit gaat gemakkelijker voor hem).
Toen we op woensdag 14 januari voor het eerst in onze stageklas kwamen om de mentor te vervangen, werd ik met deze manier van werken geconfronteerd (ik moest immers een toets afnemen van de leerlingen).
De jongen kan zichzelf goed redden, zonder hulp van de leerkracht. Bij deze toets moest hij de antwoorden zelf noteren, waardoor het tempo nog vrij laag lag tegenover de andere leerlingen.
Ik ben er wel van overtuigd dat dit programma heel wat frustraties kan verhelpen. Voor de leerkracht is het gemakkelijker (zij heeft nu een soort van ondersteuning), maar vooral voor het kind is het een grote hulp. Hij heeft dezelfde toetsen als de anderen en zal zich daarom minder 'anders' gaan voelen én hij ervaart minder struikelblokken om een toets te kunnen maken.
In de toekomst zal ik zeker bij de klasleerkracht eens nagaan welk programma gebruikt wordt en hoe ze tot deze stap gekomen zijn. Wordt dus vervolgd...
WEB2.0 toepassingen
In de lessen 'Omgaan met informatie' hebben we al heel wat nieuwe toepassingen en programma's leren kennen, waaronder de WEB 2.0 toepassingen.
We kunnen naar filmpjes zoeken (YouTube), we kunnen documenten online plaatsen en delen met anderen (scribd), iedereen kan onze beste powerpointpresentatie zien via 'slideshare', we komen nooit meer te laat met een agenda op het net, we worden specialist in foto's bewerken, ...
Allerlei programma's die het leven gemakkelijker zouden moeten maken. En dat is ook zo:
het is redelijk gebruiksvriendelijk, het is gemakkelijker om samen te werken met anderen (msn is verleden tijd om de taken te verdelen), je hoeft niet allerlei cd-roms aan te kopen om speciale programma's te installeren, ...
We kregen in de les de tijd om eens te proeven van al deze toepassingen en eventueel al eens uit te proberen. Misschien was er wel wat te weinig tijd om alles eens te bekijken. Ikzelf heb zeker niet alle toepassingen die aan bod komen in de cursus kunnen bekijken. Hierbij is alweer eens duidelijk hoe groot de internetwereld wel is.
Het gebruik van deze toepassingen blijft echter niet bij dit ene contactuur: er zit een web2.0-oefening verweven in onze jaartaak van de blog.
Het is ook gemakkelijk te hanteren in de lagere school. Al deze web2.0 toepassingen vereisen wel een inlognaam en wachtwoord, maar dit is snel geregeld. Bij groepswerken kunnen leerlingen bijvoorbeeld gebruik maken van 'Windows Live SkyDrive' om documenten te delen (vb. van elk groepslid de bijeengesprokkeld informatie), vooraf brainstormen met 'bubbl.us', naar aanleiding van een taak of gebeurtenis foto's bewerken met 'picnic', een soort dagboek maken met 'dipity'...
Het zijn stuk voor stuk sites die de leerlingen zeker gaan interesseren. En nu met het tijdperk waarin het digitale leven bruist van energie, past dit zeker in hun leefwereld. Zeker eens de moeite waard om een paar ict-lessen aan te wijden. Zo zien ze ook de nuttige kant van het internet (naast msn, spelletjes en gewoon wat informatie zoeken), maar leren ze ook omgaan met paswoorden en dergelijke: internet kan ook onveilig zijn!
Ikzelf ben niet de persoon die zich zal beperken tot het delen van info met enkel deze toepassingen, maar ik zie er wel het nut van in. Ik heb nog altijd ergens de 'angst' dat materiaal op het internet vergankelijk is en ik deel liever mijn materiaal via email of doorgeven via een USB-stick. Zo voel ik me zekerder dat het materiaal 'echt' doorgegeven is. Misschien word het wel eens tijd om daar stilletjes aan komaf mee te maken, want de digitale wereld is al heel wat positief geëvalueerd...
We kunnen naar filmpjes zoeken (YouTube), we kunnen documenten online plaatsen en delen met anderen (scribd), iedereen kan onze beste powerpointpresentatie zien via 'slideshare', we komen nooit meer te laat met een agenda op het net, we worden specialist in foto's bewerken, ...
Allerlei programma's die het leven gemakkelijker zouden moeten maken. En dat is ook zo:
het is redelijk gebruiksvriendelijk, het is gemakkelijker om samen te werken met anderen (msn is verleden tijd om de taken te verdelen), je hoeft niet allerlei cd-roms aan te kopen om speciale programma's te installeren, ...
We kregen in de les de tijd om eens te proeven van al deze toepassingen en eventueel al eens uit te proberen. Misschien was er wel wat te weinig tijd om alles eens te bekijken. Ikzelf heb zeker niet alle toepassingen die aan bod komen in de cursus kunnen bekijken. Hierbij is alweer eens duidelijk hoe groot de internetwereld wel is.
Het gebruik van deze toepassingen blijft echter niet bij dit ene contactuur: er zit een web2.0-oefening verweven in onze jaartaak van de blog.
Het is ook gemakkelijk te hanteren in de lagere school. Al deze web2.0 toepassingen vereisen wel een inlognaam en wachtwoord, maar dit is snel geregeld. Bij groepswerken kunnen leerlingen bijvoorbeeld gebruik maken van 'Windows Live SkyDrive' om documenten te delen (vb. van elk groepslid de bijeengesprokkeld informatie), vooraf brainstormen met 'bubbl.us', naar aanleiding van een taak of gebeurtenis foto's bewerken met 'picnic', een soort dagboek maken met 'dipity'...
Het zijn stuk voor stuk sites die de leerlingen zeker gaan interesseren. En nu met het tijdperk waarin het digitale leven bruist van energie, past dit zeker in hun leefwereld. Zeker eens de moeite waard om een paar ict-lessen aan te wijden. Zo zien ze ook de nuttige kant van het internet (naast msn, spelletjes en gewoon wat informatie zoeken), maar leren ze ook omgaan met paswoorden en dergelijke: internet kan ook onveilig zijn!
Ikzelf ben niet de persoon die zich zal beperken tot het delen van info met enkel deze toepassingen, maar ik zie er wel het nut van in. Ik heb nog altijd ergens de 'angst' dat materiaal op het internet vergankelijk is en ik deel liever mijn materiaal via email of doorgeven via een USB-stick. Zo voel ik me zekerder dat het materiaal 'echt' doorgegeven is. Misschien word het wel eens tijd om daar stilletjes aan komaf mee te maken, want de digitale wereld is al heel wat positief geëvalueerd...
Abonneren op:
Posts (Atom)